1 Σεπτεμβρίου 2010.Η μέρα μου ήταν ματιασμένη... Πραγματικά... Ξύπνησα το πρωί από το άγχος μου για μία συνέντευξη. Σκεφτόμουν όλη την ημέρα τα άτομα που πραγματικά με είχα πληγώσει πιο πολύ. Και όντως τυχαία μετά τα συνάντησα.
Η πρώτη μου αγάπη και η μεγαλύτερη μου σχέση. Την πέτυχα στο λεωφορείο... Ήταν με παρέα. Φορούσαμε και οι δύο γυαλιά και μάλλον δεν με κατάλαβε. Απλά κοιτιόμασταν... Ξέρεις... Αναμνήσεις που περνάνε από το μυαλό σου, τέτοιες στιγμές...
Δεύτερο άτομο ήταν ο πρώτος μου έρωτα (άντρας) όπου ήταν η αμέσως σχέση μετά την κυρία που ανέφερα πρώτα. Παλικάρι στην ηλικία μου. Τίποτα το ιδιαίτερο... Απλά ξέρεις...Ήταν ο πρώτος... Ήταν όλα όμορφα όλα παραμυθένια, σχέση εξ αποστάσεως, και ξαφνικά εξαφανίστηκε....Όχι δεν πέθανε... Τον πέτυχα ένα χρόνο μετά να μοιράζει φυλλάδια στην Ομόνοια.
Τρίτο άτομο και από τα τελευταία. Μία σχέση που απλά υπήρχε για να υπάρχει. Δεν ξέρω γιατί καθόμουν. Ένα περίεργο άτομο με τάσεις βιαιοπραγίας..........No comments.
Αυτά τα τρία άτομα σημάδεψαν την ζωή μου. Μερικές φορές κάθομαι και σκέφτομαι το πόσο με επηρέασαν... Όμορφες και γλυκές αναμνήσεις....Άσχημες και ξεχασμένες εικόνες.... Δεν μετανιώνω για τίποτα...
Ίσα-ίσα...τους ευχαριστώ για αυτό που είμαι τώρα!
4 σχόλια:
καλό μήνα και καλή αρχή!
(και με καλύτερες συναντήσεις στους δρόμους)
Κοιτάμε πάντα μπροστά. ;-)
Καλό μήνα ναι, κι αν ήμουν και εγώ έτσι δεν θα καταριόμουν κανέναν :p
Ιθάκη-man χεχεχεχε....Το θέμα είναι ότι άμα θες μπορείς να γίνεις!!!!
Δημοσίευση σχολίου