είσαι μακριά μου πια ...
Αθωότητα...Αυτό σε χαρακτήριζε... Ήσουν ένας άγγελος που έκανες συνέχεια γκριμάτσες και όλο γελούσες...Τρελαινόσουν με τις επιθεωρήσεις αν και ήξερες ότι τις θεωρούσα βαρετές και χαζές...Κολλητός μου ήσουν... Μεγαλώσαμε μαζί... Τσακωνόμασταν, τα βρίσκαμε... Πηγαίναμε νωρίς το απόγευμα στις κούνιες και φεύγαμε 10 το βράδυ κουρασμένοι από το τρέξιμο και τα παιχνίδια μας. Ερχόσουν σπίτι μου και σου έδειχνα τα Playboy που με έβαζε ο μεγάλος μου αδερφός να αγοράζω και τα χαζεύαμε με τις ώρες...
Ήσουν το καλό παιδί, ο καλός μαθητής, ο καλός αθλητής, ο υπάκουος υιός, ... Ήσουν πρότυπο για εμένα....
Γυμνάσιο πρώτη χρονιά αγχωμένοι και ψαρωμένοι πήγαμε μαζί στο μεγάλο σχολείο με τις πολλές τάξεις και τα άγνωστα παιδιά. Τους γνώρισες όλους και εγώ ήμουν στην γωνία. Δεν με ξεχνούσες ποτέ....Ήσουν αδερφός μου και ένιωθα και εγώ το ίδιο...
Δεν άργησε να έρθει το τέλος.
Ήσουν 13 χρονών όταν διαγνώστηκες με κακοήθεις όγκους στην καρδιά. Δεν είπες τίποτα... Λευχαιμία. Χρειαζόσουν επειγόντως μεταμοσχευση καρδιάς...
Βρέθηκε μεταμόσχευμα.... Η εγχείρηση γίνεται.... Ο οργανισμός σου την απορρίπτει αμέσως....
Δεύτερη εγχείρηση στο καπάκι και η επιτυχής.
Ήσουν εξαντλημένος...Σου είχαν πέσει τα μαλλιά και δεν μπορούσες να μιλήσεις...Ήσουν μόλις 13 χρονών και περνούσες από εμπόδια που δεν έπρεπε να περάσεις. Είχες χάσει το χιούμορ σου. Φοβόσουν. Παρόλαυτα δεν ήξερε κανένας τίποτα. Στο σχολείο είπαν ότι πήγες διακοπές. δεν πρόλαβες να μου πεις αντίο.
Μία εβδομάδα μετά δεν άντεξες. Ο οργανισμός σου απέρριψε το μόσχευμα.
Η ψυχούλα σου σταμάτησε να βασανίζεται και πέταξε ψηλά ψηλά στον ουρανό μαζί με τις άλλες ψυχούλες από άλλα μωράκια και παιδάκια.
Έφυγες και δεν πρόλαβα να σου πω πόσο σε αγαπούσα...
Σε σκέφτομαι κάθε μέρα και αναρωτιέμαι το πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν ήσουν δίπλα μου.
Αν μπορούσα να σου πω τους προβληματισμούς μου και τα όνειρα μου...
Να μπορούσες να με δεις τι έχω καταφέρει...Να με καμαρώσεις....
Μου λείπεις...
μου λείπεις πολύ!
Πολλές φορές κοιτάω τον ουρανό και σκέφτομαι ότι σίγουρα είσαι εκεί και με προσέχεις.
Είθε η ψυχή σου να βρει γαλήνη και ηρεμία....
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Πες μου....
ΤΩΡΑ ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ ΝΑ ΣΕ ΒΡΙΣΩ?
Πριν 1 ωρα ειμαστε μαζι χαχαχαχουχουχου και τωρα με κανεις χαλια?!
:(
Κάποιοι άνθρωποι πρέπει να φεύγουν... για το δικό τους το καλό. Είναι σαν να κρατάς ένα πληγωμένο περιστέρι δεμένο στο έδαφος, πρέπει να πετάξει, αργά ή γρήγορα!
Δημοσίευση σχολίου