Μετά από πάρα πολύ καιρό αποφάσισα να γράψω άλλο ένα ημερολόγιο κυρίως λόγω του ότι έχω παραμελήσει αρκετά το blog και ίσως γιατί πρέπει κάποια στιγμή να εκφραστώ....
Μερικά γνωρίσματα του χαρακτήρα μου είναι ότι είμαι αυθόρμητος.... Δεν θα καθίσω να υπολογίσω πολλά-πολλά....Παίρνω αποφάσεις και μπρος και όπου μας βγάλει... Κουτουλάω το κεφάλι; συνεχίζω...Πέφτω-σηκώνομαι... Χαλιέμαι-προσπερνάω....
Παρόλο την γκρίνια ή κλάψα που μπορεί να έχει φάει ο κολλητός ή φίλοι για Χ,Ψ θέματα συνεχίζουμε....
Με πετυχαίνεις σε μία φάση όπου νιώθω έτοιμος να επενδύσω....Να δώσω πολλά.... Επαγγελματικά, φίλους, ερωτικά.
Δεν ξέρω πολλές φορές πώς να εκφραστώ και αν πρέπει... Όλοι μας ερχόμαστε αρκετά συχνά σε αυτήν την φάση...Αν πρέπει να το πω...Αν πρέπει να το βγάλω από μέσα μου...Και πιο πολύ....Αν πρέπει ή συμφέρει να δεθώ ή να ξεκινήσω κάτι καινούριο...
Σταματάω να τα μπερδεύω μέσα στο κεφάλι μου...Παίρνω ένα χαρτί όπου από πίσω γράφω τα αυριανά ψώνια του σούπερ μάρκετ και ένα μολύβι με ψιλοκομμένη μύτη. Γράφω τι μου λείπει...Από την μία πλευρά γράφω αυτά που θα πάρω από το σούπερ μάρκετ και από την άλλη αυτά που θα πάρω από την ζωή.Είτε είναι ένας καλός φίλος, είτε ένας καλός σύντροφος, είτε και τα δύο, είτε το καινούριο σκυλάκι που πάντα ήθελα να πάρω, είτε τον σεβασμό των γύρω μου. Whatever....Μπορώ να γράψω ότι θέλω.... Δικό μου είναι το μισοφαγωμένο μολύβι....Μπορώ να απαιτήσω και να πάρω από την ζωή ότι θέλω.... ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ!
Μερικά γνωρίσματα του χαρακτήρα μου είναι ότι είμαι αυθόρμητος.... Δεν θα καθίσω να υπολογίσω πολλά-πολλά....Παίρνω αποφάσεις και μπρος και όπου μας βγάλει... Κουτουλάω το κεφάλι; συνεχίζω...Πέφτω-σηκώνομαι... Χαλιέμαι-προσπερνάω....
Παρόλο την γκρίνια ή κλάψα που μπορεί να έχει φάει ο κολλητός ή φίλοι για Χ,Ψ θέματα συνεχίζουμε....
Με πετυχαίνεις σε μία φάση όπου νιώθω έτοιμος να επενδύσω....Να δώσω πολλά.... Επαγγελματικά, φίλους, ερωτικά.
Δεν ξέρω πολλές φορές πώς να εκφραστώ και αν πρέπει... Όλοι μας ερχόμαστε αρκετά συχνά σε αυτήν την φάση...Αν πρέπει να το πω...Αν πρέπει να το βγάλω από μέσα μου...Και πιο πολύ....Αν πρέπει ή συμφέρει να δεθώ ή να ξεκινήσω κάτι καινούριο...
Σταματάω να τα μπερδεύω μέσα στο κεφάλι μου...Παίρνω ένα χαρτί όπου από πίσω γράφω τα αυριανά ψώνια του σούπερ μάρκετ και ένα μολύβι με ψιλοκομμένη μύτη. Γράφω τι μου λείπει...Από την μία πλευρά γράφω αυτά που θα πάρω από το σούπερ μάρκετ και από την άλλη αυτά που θα πάρω από την ζωή.Είτε είναι ένας καλός φίλος, είτε ένας καλός σύντροφος, είτε και τα δύο, είτε το καινούριο σκυλάκι που πάντα ήθελα να πάρω, είτε τον σεβασμό των γύρω μου. Whatever....Μπορώ να γράψω ότι θέλω.... Δικό μου είναι το μισοφαγωμένο μολύβι....Μπορώ να απαιτήσω και να πάρω από την ζωή ότι θέλω.... ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ!
