Δευτέρα σήμερα… Κουρασμένος από το πρωινό ξύπνημα(άσε σου λέω δεν το έχω) άραξα στον καναπέ, άνοιξα το παρατημένο μου λάπτοπ (το pc-πύργος 24 ώρες το 24 ανοιχτός) και χαλάρωσα googlάροντας ότι μου κατέβαινε στο μυαλό μου… Θέλω να ακούσω μουσική σκέφτηκα… Δεν είχα συνδέσει το εξωτερικό δίσκο με την όλη συλλογή και το μόνο τραγούδι που είχα ήταν ένα στο desktop με την ονομασία Feed the birds…
Διπλό κλίκ στο αρχείο…
Κοκαλώνω… Πώς νιώθεις όταν ξαφνικά θυμάσαι γεγονότα από την παιδική ηλικία σου που τα είχες κλεισμένα σε ένα αρχαίο ξύλινο σεντούκι με την κλειδαριά μαγεμένη από μία αιγυπτιακή κατάρα θαμμένα στο βυθό του Ατλαντικού ωκεανού…
Συνέρχομαι…
Η φωνή της πιο ωραίας γυναίκας που είχα δει όταν ήμουν 6 χρονών με γαληνεύει… Julia Andrews. Η δικιά μου νταντά…. Η miss Mary Poppins…
Ξυπνάνε απίστευτες αναμνήσεις όπως τρελός χορός στους καναπέδες του σαλονιού όπου βρισκόταν η τεράστια τηλεόραση που άμα πλησίαζες πολύ κοντά έβλεπες τα Pixel να έχουν όλα τα χρώματα… χεχε…. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι ανέβαινα πάνω στην πολυθρόνα με ανοιχτή την παιδική μου χρωματιστή ομπρέλα (λες από τότε να ήμουν γκέι?) και να πηδάω νιώθοντας για μερικά λεπτά ότι πετάω σαν την Mary Poppins….Περιττό να σας πω ότι ήθελα να το επιχειρήσω και από το μπαλκόνι του 2ου ορόφου όπου μένουμε. Ζήτησα έτσι την μεγάλη ομπρέλα της μάνας μου μία μαύρη από αυτές τις οικογενειακές και όταν με ρώτησε τι την θέλω εγώ πολύ απλά της απάντησα να πηδήξω από το μπαλκόνι και να πετάξω σαν την Mary Poppins…..Ήμουν γλυκούλη μωρέ… Βέβαια οι φωνές της μάνας μου πραγματικά το χάλασε το όλο σκηνικό αφού μου είπε το απίστευτο ψέμα ότι δεν υπάρχει Mary Poppins και ότι όλα αυτά είναι απλά ένα παραμύθι για παιδιά…. Αυτό και τον Άι Βασίλη δεν θα το ξεπεράσω ποτέ…
Παρόλαυτα δεν μου χάλασε καθόλου το κέφι… Καλούσα κάθε μέρα τα ξαδέλφια μου που μένανε στο διπλανό διαμέρισμα… Μοίραζα τους ρόλους και ομπρέλες και τραγουδούσαμε όλα μαζί Supercalifragilisticexpialidocious….
Χορεύαμε και τραγουδήσαμε το penguin dance….
Τώρα συνειδητοποιώ ότι ήμουν απίστευτος…. Ακόμη και τις φορές που την έβλεπα μόνος την ταινία είχα τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Mary, του Albert…αλλά και των κομπάρσων....Ήμουν και πιγκουίνος ντε!!!!χαχαχα…..
Υ.Γ. να δεις που πιγκουίνοι ήταν γκέι… Nα μου το θυμηθείς…
Πώς γίνεται σε ένα παιδί να μην άρεσε αυτή η ταινία? Η συγκεκριμένη ταινία προτάθηκε για 5 όσκαρ με τα πιο σημαντικά να είναι του καλύτερο τραγουδιού και του Α΄γυναικείου ρόλου όπου ήταν και το μοναδικό που πήραν εκείνη την βραδιά… Μιλάμε φυσικά για το έτος 1965 που τα όσκαρ τότε ήταν big deal!!! Το ’65 ήταν χρονιά της Disney μιας που η ταινία της, Mary Poppins έκανε έσοδα 28,500,000$… Τονίζω ότι αναφερόμαστε στο έτος 1965…
Οι διακρίσεις συνεχίζονται με Golden Globe awards, Laurel Awards, BAFTA και Grammy award για καλύτερο άλμπουμ…
Κλείνω με το αγαπημένο μου τραγούδι… Με αυτό που άρχισα να γράφω το κείμενο…
Διπλό κλίκ στο αρχείο…
Κοκαλώνω… Πώς νιώθεις όταν ξαφνικά θυμάσαι γεγονότα από την παιδική ηλικία σου που τα είχες κλεισμένα σε ένα αρχαίο ξύλινο σεντούκι με την κλειδαριά μαγεμένη από μία αιγυπτιακή κατάρα θαμμένα στο βυθό του Ατλαντικού ωκεανού…
Συνέρχομαι…
Η φωνή της πιο ωραίας γυναίκας που είχα δει όταν ήμουν 6 χρονών με γαληνεύει… Julia Andrews. Η δικιά μου νταντά…. Η miss Mary Poppins…
Ξυπνάνε απίστευτες αναμνήσεις όπως τρελός χορός στους καναπέδες του σαλονιού όπου βρισκόταν η τεράστια τηλεόραση που άμα πλησίαζες πολύ κοντά έβλεπες τα Pixel να έχουν όλα τα χρώματα… χεχε…. Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι ανέβαινα πάνω στην πολυθρόνα με ανοιχτή την παιδική μου χρωματιστή ομπρέλα (λες από τότε να ήμουν γκέι?) και να πηδάω νιώθοντας για μερικά λεπτά ότι πετάω σαν την Mary Poppins….Περιττό να σας πω ότι ήθελα να το επιχειρήσω και από το μπαλκόνι του 2ου ορόφου όπου μένουμε. Ζήτησα έτσι την μεγάλη ομπρέλα της μάνας μου μία μαύρη από αυτές τις οικογενειακές και όταν με ρώτησε τι την θέλω εγώ πολύ απλά της απάντησα να πηδήξω από το μπαλκόνι και να πετάξω σαν την Mary Poppins…..Ήμουν γλυκούλη μωρέ… Βέβαια οι φωνές της μάνας μου πραγματικά το χάλασε το όλο σκηνικό αφού μου είπε το απίστευτο ψέμα ότι δεν υπάρχει Mary Poppins και ότι όλα αυτά είναι απλά ένα παραμύθι για παιδιά…. Αυτό και τον Άι Βασίλη δεν θα το ξεπεράσω ποτέ…
Παρόλαυτα δεν μου χάλασε καθόλου το κέφι… Καλούσα κάθε μέρα τα ξαδέλφια μου που μένανε στο διπλανό διαμέρισμα… Μοίραζα τους ρόλους και ομπρέλες και τραγουδούσαμε όλα μαζί Supercalifragilisticexpialidocious….
Χορεύαμε και τραγουδήσαμε το penguin dance….
Τώρα συνειδητοποιώ ότι ήμουν απίστευτος…. Ακόμη και τις φορές που την έβλεπα μόνος την ταινία είχα τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Mary, του Albert…αλλά και των κομπάρσων....Ήμουν και πιγκουίνος ντε!!!!χαχαχα…..
Υ.Γ. να δεις που πιγκουίνοι ήταν γκέι… Nα μου το θυμηθείς…
Πώς γίνεται σε ένα παιδί να μην άρεσε αυτή η ταινία? Η συγκεκριμένη ταινία προτάθηκε για 5 όσκαρ με τα πιο σημαντικά να είναι του καλύτερο τραγουδιού και του Α΄γυναικείου ρόλου όπου ήταν και το μοναδικό που πήραν εκείνη την βραδιά… Μιλάμε φυσικά για το έτος 1965 που τα όσκαρ τότε ήταν big deal!!! Το ’65 ήταν χρονιά της Disney μιας που η ταινία της, Mary Poppins έκανε έσοδα 28,500,000$… Τονίζω ότι αναφερόμαστε στο έτος 1965…
Οι διακρίσεις συνεχίζονται με Golden Globe awards, Laurel Awards, BAFTA και Grammy award για καλύτερο άλμπουμ…
Κλείνω με το αγαπημένο μου τραγούδι… Με αυτό που άρχισα να γράφω το κείμενο…
7 σχόλια:
γλυκούλη...
δεν λες πάλι καλά που την προειδοποίησες τη μάνα σου - αλλιώς σήμερα θα ήσουν σε οκτάγωνο κουτάκι.
;-)
Ααα καλέ αδερφάρες είναι οι πιγκουίνοι! Τους έκοψα εγώ! χεχεχ
από τότε που γεννήθηκες ήσουν γκέι μην το ξεχνάς αυτό. Όσο για την ταινία, απλά καταπληκτική!!!
χαχαχα....
@ScatternBrain όντως....χαχαχα.... Να το πω τύχη???Μοιραίο???? Ευτυχώς που δεν το επιχείρησα...Είχα φαντασία δεν μπορείς να πεις....lol
@Divine
Στο λέω οι πιγκουίνοι είναι γκέι...Εκτός απο τον τρίτο που τον κόβω για bi...αλλά μπα...Το παίζει...Και μετά σου λέει οτι η Disney δεν περνάει μηνύματα...χαχαχα
@Mahler δεν το ξεχνάω αυτό...Το έχω αποδεχτεί!!!χεχε....Αλλά η Julia Andrews....όσο να πεις.... εκθαμβωτική!!!!
Εγω πάλι τους κόβω για Bi... Όσο για την ταινία... Old time classic Walt Disney. Μαγεία!
To καλό με τα παιδιά ,μικρέ μου, είναι ότι μπορούν να είναι χαρούμενα με πολύ απλά πράγματα ;)))
Ενώ οι μαγάλοι θέλουν πολλά για να είναι χαρούμενοι.
Να καληώρα οι gay θέλουν fit gym muscled and vgdlk για να νιώσουν ευτυχία. Όμως για να το πετύχουν αυτό, γίνονται θυσία στα γυμναστήρια...
;)))
Έχεις δίκαιο αν και μετά απο καιρό το γυμναστήριο είναι τρόπος ζωής όπως και η διατροφή οπότε η θυσία ουσιαστικά γίνεται στην αρχή,στην αλλαγή του τρόπου ζωής....Όσο πιο μικρός τόσο το καλύτερο...
@elfako όντως μαγεία!!!!:D
Δημοσίευση σχολίου