Dear Diary.... Προσωπικές στιγμές

Μετά από μία αρκετά περίεργη περίοδος της ζωής μου αποφάσισα με την πρώτη ευκαιρία να πάω ένα ταξιδάκι να ξεφύγω...Να ξεσκάσω...Έτσι και έκανα.... Κανόνισα γρήγορα-γρήγορα με την φίλη μου την Ματίνα να πάμε να δούμε την Μαίρη όπου σπουδάζει στην Καλαμάτα.(συμμαθήτρια μας από το Λύκειο-δεν ξέρω και εγώ για πόσα χρόνια σπουδάζει). Μαζέψαμε που λες τα μπογαλάκια μας και Παρασκευή 6 η ώρα το χάραμα είχαμε συνάντηση. Μέσα στην τρελή χαρά εγώ λες και ξανά-πήγαινα πενθήμερη, ο ενθουσιασμός στα ύψη και τρελή όρεξη να κάνω μαλακίες(sorry)

Λοιπόν....Δεν μου αρέσει να γράφω μεγάλα κείμενα γιατί κουράζουν. Άκου λοιπόν τι έγινε!
Δεν κάναμε τίποτα!
Καθήσαμε σπίτι!
Όλο τρώγαμε!!!
Πίνανε!!
Καπνίζανε!!!
Έλεγα βλακείες!!!
Γελούσαμε!!!
Θάβαμε με τα φρεσκογυαλισμένα μας φτυάρια παλλιούς μας ρεμάλια-γνωστούς!
Φιλοσοφήσαμε!
Πετάξαμε μπιχτές....


ΑΑΑΑΑαααα.....Μου ρίξανε και τα χαρτιά... Ναι βέβαιααα....Τώρα εγώ αυτά πρέπει να τα πιστεύω? Όχι πες μου... Ζούμε στο 2011 και να πιστέψω εγώ ότι τα χαρτιά μου λένε το μέλλον? Αυτό ντε όχι ότι την μία φορά μου βγαίνανε τσακωμοί-χωρισμοί-θάνατοι-μεγάλες πόρτες-κατάρες και κούκλες τσάκι να με κυνηγάνε φωνάζοντας tragedy-tragedy και την δεύτερη φορά(με άλλο τρόπο ντε) μου έβγαιναν πεταλούδες αλά Φού να τραγουδάνε Your Disco Needs You!!!


Τέσπα...
Πέρασα τέλεια!!!! Πιο πολύ γιατί ξέφυγα από την ρουτίνα της Αθήνας και αισθάνθηκα ότι ήρθα πιο κοντά με τις δύο φίλες μου....

Θέλω να αναφέρω κάτι...
Πριν λίγο ανάφερα την μία από τις δύο κοπελιές την Μαίρη....
Το ξέρω ότι το διαβάζεις και θα χαμογελάς...
Λοιπόν....Που λες η Μαίρη πριν λίγες μέρες της εμπιστεύτηκα ότι είμαι gay, την σχέση μου με τον Benji κτλ κτλ.


.......απλά θέλω να αναφέρω ένα αρκετά παλιό γεγονός που σημάδεψε την ζωή μου.......


Βλέπεις ανέκαθεν ένιωθα πολύ άσχημα με τον εαυτό μου.... Ναι...Ήμουν από τα παιδιά που στο σχολείο θα ήμουν αόρατος, που δεν θα άρεσα σε καμία, που δεν θα είχα φίλους,δεν θα με συμπαθούσε κανένας, θα καθόμουν στο τελευταίο θρανίο μόνος, με κορόιδευαν τα παιδιά για τα σιδεράκια και που ήμουν πολύ λεπτός και άσχημος κτλ κτλ....Τέλος πάντων. Οι γονείς μου που λες αποφασίζουν για το λύκειο να με αλλάξουν σχολείο γιατί είχαν ακούσει ότι στο συγκεκριμένο όπου τελικά με πήγαν οι καθηγητές ήταν αξιόλογοι και στο μάθημα τους αρκετά αυστηροί.Μπούρδες φυσικά... Εγώ ψαρωμένος σε καινούριο σχολείο,περιβάλλον και περιοχή προσπαθούσα να δημιουργήσω φίλους. Μέσα στις πρώτες γνωριμίες ήταν η και Μαίρη... Μέσα σε κάποια συζήτηση μας της λέω ότι είμαι πολύ άσχημος και γιαυτό γενικά δεν με κάνουν παρέα .Δεν θυμάμαι ακριβώς τι είπα ΑΛΛΑ θυμάμαι ακριβώς τα λόγια της....


ΠΑΣΣΣΣ ΚΑΛΑ????? Τι λες παιδί μου????Γιατί λες ότι δεν είσαι όμορφος???? Είσαι πάρα πολύ όμορφος και σταμάτα να λες βλακείες!!!


Η ανταπόκριση της άμεση....σοβαρή....κοφτή!!!

Ήμουν 16 χρονών και έως τότε κανένας και καμία-ούτε η ίδια η μητέρα μου- δεν μου είχε πει...ότι δεν είμαι άσχημος.... πόσο μάλλον ότι ΕΙΜΑΙ ΟΜΟΡΦΟΣ!!!!
Αυτή η στιγμή ήταν από τις ωραιότερες που έχω ζήσει στην μέχρι τώρα ζωή μου....

Σε ευχαριστώ Μαίρη γιατί με έκανες να δεχτώ τον εαυτό μου έτσι όπως είναι....Γιατί είδες ομορφιά εκεί που κανένας άλλος δεν είχε προσέξει τίποτα!