Dear diary….
Μου έλειψες…. Έχω τόσα πράγματα να σου πω… Για να ξεδώσω πιο πολύ… Δεν βρίσκω τις λέξεις όμως. Δεν ξέρω αν πρέπει να τα πω… Δεν ξέρω τι να πω… Κλαίω από πόνο. Κλαίω από ευτυχία όταν ακόμη θα μου χαμογελάσει το μωρό μου. Νιώθω πιεσμένος και εγκλωβισμένος μέσα στον ίδιο τον εαυτό μου. Η φυλακή είναι το μυαλό μου και δεν μπορώ να δραπετεύσω.
Νιώθω σαν ανενεργό ηφαίστειο αλλά έτοιμο να εκραγεί. Στο κεφάλι μου μόνο σκέψεις. Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι… Τρελαίνομαι γιατί «ΤΟΥΣ ΤΟ» επέτρεψα…
Θέλω να παρατήσω τα πάντα. Να φύγω. Μακριά από όλους.. Δεν ξέρω….
Βρίσκω την ευτυχία μέσα στο χαμόγελο της σχέσης μου. Νιώθω ηρεμία όταν με κοιτάει. Αυτό με κάνει να μου δίνει πραγματικά δύναμη. Τον ευχαριστώ και γιαυτό ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ όσο τίποτα!!!!
Φίλοι πολλοί. Από τους γνωστούς, από τους πιστούς, από τους δήθεν, από τους bloggers από από από…. Ο καθένας με τον δικό του ρόλο. Αν δεν τα βρεις όμως πρώτα με τον εαυτό σου, τι να σου κάνουν και αυτοί…
Ακούω το «you lost me» από Christina Aguilera.
Αφιερώνω τους ακόλουθους στίχους σε συγκεκριμένα άτομα που πραγματικά "με έχασαν"...
And we had magic, And this is tragic
You couldn't keep your hands to yourself
I feel like our world's been infected
And somehow you left me neglected
We found our live's been changed
Hey... You lost me
And you'll be ready
But it's too late
How could you lie to me
ελπίζω την επόμενη φορά που θα σου γράψω να.....τα έχω ξεχάσει...όπως συνηθίζω να κάνω...
Ξεχνάω....Ξεχνάω και γιαυτό ξαναπληγώνομαι....
...και όποιος θέλει να ακούσει το κομμάτι...
